Piękne pałace i ciekawe zabytki architektoniczne można znaleźć na całym świecie, ale tylko w niektórych jego regionach, odnaleźć można niepowtarzalne i okazałe budowle, w dodatku związane z polskimi tradycjami i historią. Pałac Potockich, jest niewątpliwie, jedną z takich budowli, a ponieważ przetrwał wiele różnych ciekawych sytuacji, tym bardziej warto jest go sobie dokładnie obejrzeć, korzystając z oferty wyjazdowej.

Duży gmach

Tak określany jest budynek o dużych rozmiarach, ponad te, które są obecnie uważane za standardowe. Takie gmachy, to większość pałaców, gdyż ich cechą przewodnią było, jest i będzie budowanie z rozmachem, tworzenie wielkości i wskazywanie na zamożność osób, które decydują się na tego rodzaju inwestycję. Wśród takich murów, człowiek czuje się mały, bo proporcjonalnie do wysokości stropu, taki właśnie jest. Jednak samo posiadanie pałacu, a także możliwość jego zaprojektowania i wybudowania, podkreślać ma wielkość, tej małej istoty. Zapewne wielkim można nazwać architekta, który ów pałac stworzył. A zrobił to z pochodzenia Polak, którego wiele projektów zostało wdrożonych na Ukrainie, a konkretnie w mieście Lwów. Julian Cybulski, bo tak nazywał się projektant ma w swojej biografii dość sporo ciekawych projektów, a obiekty te istnieją do dnia dzisiejszego np. obecna cerkiew św. Dymitra, a dawniej kościół św. Katarzyny.

Bogate zdobienia

Oglądając już same zdjęcia pałacu, można odnieść wrażenie, że został on dobrze dopracowany. Szczegółowo zdobione elementy, wskazują na inspirowanie się francuskim neorenesansem, a także neobarokiem. Jednak ten format został zbudowany na fundamentach dawnego pałacu, który w 1860 roku został zburzony. Sam architekt cieszył się dobrą sławą w całym regionie Ukrainy, dlatego też do dziś można tam podziwiać wiele jego, ciekawych projektów, które zostały wdrożone i nadal zdobią lwowski krajobraz. Tego rodzaju budowli nie warto oglądać tylko na zdjęciach, filmach, czy slajdach, znacznie lepiej będzie skorzystać z opcji wycieczki do Lwowa aby samemu móc się przekonać o wielkości, małych ludzi, będących często tylko samymi projektantami, czyli malującymi coś na małej kartce papieru, bo wielkie rzeczy tworzy się właśnie w ten sposób.